De Benelux Quidditch (Zwerkbal) Cup: geen sport voor doetjes

Ondanks een koude wind en voor sommige ploegen een toch wel noemenswaardige afstand stonden op zaterdagochtend om 9uur vijf ploegen paraat voor het eerste Benelux Kampioenschap Quidditch. Ikzelf kwam pas omstreeks 14u rustig aangewandeld op de voetbalterreinen van Sportpark A in Deurne waar de Benelux Quidditch Cup 2015 plaatsvond. Voor mij was het de eerste keer dat ik de sport uit de Harry Potterboeken live zie en al snel heb ik door dat, in tegenstelling tot de populaire aanname, het geen sport voor tere zieltjes is. Sterker nog: met uitzondering van de rugbymatchen tijdens mijn studies is het veruit de ruwste sport die ik ooit live heb gezien.

Het enigste wat de ‘seeker” moet doen is proberen de “snitch’ te vangen (net als in de boeken/film)

Voor een gestructureerde uitleg van de regels verwijs ik jullie graag naar de Muggle Quidditch Nederland website, de Nederlandse tegenhanger van de Belgium Muggle Quidditch (beide zijn de overkoepelende organisaties voor Quidditch in respectievelijk Nederland en België). Kort samengevat komt het er op neer dat twee teams van 7 personen het tegen elkaar opnemen in een ietwat unieke mix van rugby, trefbal en handbal. Het team met de hoogste score op het einde van de match wint. De match eindigt pas als de ‘seeker’ (elk team heeft een speler die deze rol opneemt) de ‘snitch’ (neutrale speler met een tennisbal vastgemaakt aan zichzelf) vangt (= de tennisbal stelen), dan krijg zijn team 30 extra punten en eindigt de match. (Eens je ze ziet spelen wordt het duidelijker… min of meer… na een tijdje… en veel uitleg van omstaanders die het wel al snappen…)

Zeven scheidsrechters voor een match

Het meeste unieke aspect aan het spel blijft uiteraard de bezem die de speler tussen hun benen moeten houden. Vanaf het moment dat ze die laten vallen, moeten ze terug naar de startzone, aftikken aan hun ‘doel’ voordat ze weer in het spel mogen. Om dat in de gaten te houden – en nog tal van andere regels – staan er maar liefst zeven scheidsrechters op en rond het veld gepositioneerd. Een hoofdscheidsrechter die de kaarten uitdeelt en het finale woord heeft, aan elke kant van het veld een doelscheidsrechter, drie assistenten en nog een scheidsrechter die zich uitsluitend bezighoudt met de ‘snitch’.

Geen risicoloze sport

Van festivals tot op zwerkbaltornooien: het Rode Kruis staat paraat

Het is een ruwe sport waarbij enige controle wel nodig is. De organisatie gaat zo ver dat er constant 2 vrijwilligers van het Rode Kruis op wacht staan naast het veld. Net als voor mij is het ook voor hen de eerste keer dat ze een zwerkbalmatch meemaken. Hun aanwezigheid is echter geen overbodige luxe. Op de vijf uurtjes die ik er was, werden er 5 pauzes ingelast wegens blessures, waarbij driemaal het Rode Kruis op het veld kwam. Elke keer stond de speler wel zelf terug recht, onder luid applaus van het publiek, toch zag je het aantal spelers van sommige teams krimpen doorheen de dag.

Nee echt, het is geen sport voor woesies. Tackels in het slijk, trefballen die genadeloos gelanceerd worden en scenario’s uit rugbymatchen om de matchbal. Logisch dan ook dat de scheidsrechters geregeld een gele of zelfs rode kaart uitdelen. Gaande van te agressief gedrag tot onsportief gedrag zoals het neergooien van een bezem of wegtrappen van een bal uit frustratie. Ondertussen snappen jullie misschien al waarom zeven scheidsrechters geen overdreven luxe is?

Vijf teams, drie talen

Het viel wel op: wie er ook neer ging, spelers van beide teams stonden onmiddellijk ernaast om te kijken hoe ging.

In totaal zijn er vijf teams uit heel de Benelux afgezakt naar Deurne voor de eerste Benelux cup, hoewel er meer teams zijn uiteraard. Als Limburger vloek ik zo even omdat de Hasselt Horntails afwezig zijn en ik bijgevolg maar voor de Ghent Gargoyles zal supporteren, uiteindelijk host ik hun website, denk ik maar.

Naast de Ghent Gargoyles zijn er nog twee Belgische teams: het Deurne Dodo Quidditch Team – Belgian Beerters en de Brussels Qwaffles. Voor hen was de reisafstand nog aanvaardbaar, maar mijn respect gaat toch vooral uit naar de North Sea Nargles  en Wageningen Werewolves die vanuit Nederland moesten komen en er toch al stonden om 9u in de ochtend.

Dit alles leidde wel tot een gezellige mengelmoes van talen en accenten. Je hoort teams in het Nederlands en Frans onderling roepen en coördineren terwijl de scheidsrechters in het Engels de calls maken. Ook tussen de Waalse spelers en de Nederlandstalige lijkt Engels eerder de voertaal te zijn. (Goed, ik reken de Antwerpse, Nederlandse en Gentse accenten niet als aparte talen want dan komen we een stuk hoger)

Benelux podium gedomineerd door Belgen

Brussels Qwaffles: verdiende winnaars van de eerste Benelux Quidditch Cup.

Uiteindelijk was het een leuke cup voor de Belgen, de Brussels Qwaffles wonnen in de finale van de Deurne Dodo’s terwijl de Ghent Gargoyles het brons wonen van de Wageningen Werewolves. Nu eerlijkheidshalve: de Gargoyles waren met 16 terwijl de WereWolves op het einde net nog 7 spelers staande hadden (blessures en een kleine ploeg om mee te beginnen). Dus moreel gezien vind ik dat het eerder een gedeelde 3de plaats is en dat Werewolves echt wel een “spirit of the game” trofee’tje hadden mogen krijgen.

Wat heb ik nu geleerd op de Benelux Quidditch Cup 2015 ?

Zelf ben ik nooit een sporter geweest, mijn aanwezigheid op de Quidditch Cup was dus eerder een combinatie van nieuwsgierigheid, spelers en supporters in mijn vriendenkring en een brandend verlangen om mijn nieuwe Nikon 55-300MM lens te willen proberen.

Quidditch is blijkbaar een zalige sport om zo een lens te leren gebruiken, hoewel je redelijk afhankelijkheid ben van natuurlijke belichting. Eens het zonlicht weg was zag ik de kwaliteit van de foto’s ook hard achteruit gaan. Voor de geïnteresseerden, je kan al mijn foto’s hier terugvinden. (En als je er dan toch bent, klik aub even op de like button voor PuckTown).

Het fotografische aspect ter zijde: Quidditch is een zalige sport om voor te supporteren. Het blijft een heel actieve sport en omdat de matchen in het algemeen niet zo lang duren blijft het altijd wel boeiend, je gaat je niet snel vervelen. De jacht op de ‘snitch’ maakt het eigenlijk extra interessanter omdat je eigenlijk nooit weet wanneer de match gedaan zal zijn. En daarnaast is het ook gewoon leuk om te zien.

Stil staan = saaaaaaaaai

Aan de mindere kant: wat mij het meeste stoorde was de (schijnbaar talloze) keren dat het spel werd stil gelegd omdat er (schijnbaar) elke vijf minuten een fout werd gemaakt. Ik weet niet of het gebruikelijk is dat dat zo vaak gebeurd tijdens een spel (het was mijn eerste keer), maar ik ken net genoeg van sport om te weten wanneer het overkomt als het spel rekken en het is sowieso nooit een geweldig idee om elke call van een scheidsrechter in twijfel te gaan trekken. Ik heb op momenten toch meermaals gevloekt op de herhaaldelijk pauzes, stilstaande spelers fotograferen is niet zo geweldig boeiend (zeker niet wanneer die ook zichtbaar geïrriteerd zijn door de zoveelste pauze).

Handjes geven / schudden : bij Quidditch doen ze dat na de match

Het belangrijkste is echter de sfeer: het was gewoon gezellig. Zowel naast het veld, in de kantine als de uitreiking van de prijzen. De sfeer was goed, FairPlay domineerde het tornooi en meer kun je eigenlijk niet vragen van een sportevent, toch? Hopelijk dat er op de volgende editie nog wat meer teams aanwezig zijn om het allemaal wat interessanter te houden, maar tot dan ga ik zeker de Quidditch community in de gaten houden.

Ben je zelf ook geïnteresseerd in Quidditch? Bezoek de Facebookpagina’s van Belgium Muggle Quidditch en Muggle Quidditch Nederland. De regels zelf zijn nog niet vertaald naar het Nederlands maar je kan ze hier terug vinden in het Engels. Of je kan ze natuurlijk hier stellen in een comment of een tweet. Ik doen dan wel mijn best om je een antwoord te bezorgen.