Ooit heb ik genoten van het Diepenbeekse studentenleven. Clubs, verenigingen en studentenraden, het lijkt allemaal zo lang geleden. In een nostalgische bui zakte ik deze week af naar een lustrum van mijn oude club, ze bestaat 10 jaar. Op weg ernaar toe kon ik niet anders dan mij afvragen of het nog zou zijn zoals in mijn tijd.
Wel, ja en nee… Ze hadden best veel van de activiteiten in Hasselt, terwijl ik mijn studententijd grotendeels doorbracht in Diepenbeek.
Hasselt? Dat was af en toe een uitstapje, geen plek waar je een halve lustrumweek organiseert. Dat deed je in de Villicus in Diepenbeek, een krot van een studentencafé maar destijds het hart van het studentenleven. Tot mijn spijt hield de uitbater het eind 2012 voor bekeken. Hoe kon het studentenleven nog hetzelfde zijn ?
Uit de gesprekken met de nieuwe generatie werd het me duidelijk dat er toch niet zo veel veranderd was. Zatte cantussen en wilde fuiven, maar ook werken in groep met botsende karakters of een medestudent uit de nood helpen. Dat zijn de studentenervaringen die je bijblijven en je karakter vormen.
Hasselt of Diepenbeek, het studentenleven blijkt tijdloos te zijn.